O feminismo transcendeu a teoría e os pequenos círculos para acometer unha convulsión social que tivo a súa máxima expresión o último 8 de marzo. Agora é máis que un movemento, é un verdadeiro modo de vida que pon en tela de xuízo tantas cousas establecidas que aínda resulta imposible enumeralas todas.
Falamos con María Xosé Queizán, Margarita Ledo Andión, Goretti Sanmartín Rei e Rosalía Fernández Rial dos inicios do feminismo en Galicia, a partir do 1975, e da súa evolución até o momento actual.
Este 8-M as mulleres poderán facer folga en Galicia por segunda vez na historia. A manifestación do domingo en Lugo, que reuniu a persoas de todo o país, demostrou que o feminismo rachou as barreiras e segue abríndose paso a pesar das dificultades impostas dende o poder.
1975: o inicio da andaina
“En 1975 Simone de Beauvoir, o símbolo da segunda vaga, a persoa que redactara en 1971 o ‘Manifesto 343’ polo dereito ao aborto en Francia, fai un acto na Faculdade de Letras da Universidade do Porto, onde eu impartía aulas. É ese o momento no que me sinto parte dun movemento que, máis tarde, recoñecería como feminista”, lembra Margarita Ledo.
En palabras de María Xosé Queizán, “o feminismo perdeuse nos anos 80 cando se abandona a liberdade sexual para todas e queda como liberdade sexual masculina. Houbo moitas mulleres que non tiñan unha conciencia feminista e foi un desastre, na miña opinión”.
“Tamén foi un desastre que se deixara de ler, porque o feminismo é un movemento pero necesita unha teoría e esa teoría foi fundamental nas primeiras escritoras, por iso tamén penso que agora deberíamos volver a elas”, reflexiona María Xosé.
Naqueles primeiros anos de democracia non se falaba de patriarcado…
Ana González liste
Podedes ler a reportaxe completa na revista Inorantes.
Xornalistas Galegas 